De laatste week van de eerste maand
Door: Rowana
Blijf op de hoogte en volg Rowana
31 Januari 2016 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Laten we deze keer maar starten met de meest vervelende dagen van de week: WEEKEND!!!!!
Niet afgelopen weekend, maar het weekend daarvoor zijn we op zaterdag helemaal afgereisd naar Hout Bay. Daar was een overdekte markt in Afrikaanse stijl. Het had niet veel gescheeld of ik had al de eerste souvenirs gekocht. Maar met dat goede verstand van mij, heb ik toch besloten niks te kopen; ik ga de komende maanden nog wel vaker leuke souvenirs tegenkomen denk ik... dusja.
Na het bezoek aan deze markt zijn we naar de World of Birds gegaan. Een soort dierentuin met.... vogels... heel veel vogels! En andere dieren. Waaronder aapjes. In de middag is er een soort apenkooi waar je tussen de aapjes mag lopen en als je gaat zitten komen de aapjes op jou zitten. Niet alleen op je schoot, maar ook op je hoofd! En ja als je pech hebt... dan plast er eentje over je benen. Lekker warme sprinkel douche. Hmmmmm
De zondag in datzelfde weekend zijn we naar Mzoli's geweest: een braai-restaurant in een township. Je besteld het vlees aan de toonbank van de slagerij, waarna het gebraait wordt. Het eten opeten gebeurd in een tent, met (natuurlijk) wat te drinken, maar zonder bord, mes en vork! Lekker met de handen eten dus: om je vingers bij af te likken..... letterlijk. Daarna is het een groot dansfeest. En ik moet eerlijk toegeven; die afrikanen hebben echt een gevoel voor ritme! Deze dag was zo vermoeiend dat we 's avonds al vroeg in bed lagen. Voordeel: ik was op maandag heerlijk uitgeslapen.
Op stage leer ik mijn patiënten steeds beter kennen en gaat het communiceren al iets gemakkelijker. Maar het blijft lastig contact te maken wanneer je zo goed als geen reactie krijgt. Ik heb het idee dat sommigen mij ondertussen herkennen, waardoor er al sneller oogcontact wordt gemaakt.
Maandag ga ik voor de eerste keer een behandelsessie doen samen met de fysiotherapeute van Woodside. Hier ben ik toch wel blij om, want de patiënt die we samen gaan zien is qua communicatieniveau misschien niet direct de lastigste, maar wel qua invulling van de therapiesessie. Haar functieniveau is relatief hoog ten opzichte van mijn andere patiënten, maar haar motivatie is ver, ver, heel ver te zoeken. Het liefst zit ze urenlang met een handdoek in haar handen te friemelen. Bewegen hoeft voor haar niet: kruipen niet, staan niet en al helemaal niet lopen. Zelfs wanneer ik passief met haar wil bewegen (dus wanneer IK al het werk doe, en zij alleen maar hoeft te liggen of zitten), houd ze letterlijk haar poot stijf. Dus ik hoop dat we er maandag samen uitkomen, hoe we de komende weken met haar gaan werken.
Natuurlijk zijn er ook ondertussen leuke kanten aan het werk dat ik daar doe: deze week de eerste 'knuffels' gekregen. De vraag is alleen: zijn deze ook echt bedoeld als knuffel, of is het een teken van 'slimheid' aka 'luiheid' (..aaah even lekker tegen deze rare persoon aan leunen, want dan hoef ik even geen gekke dingen te doen..).
En nadat de 4daagse-stageweek er weer op zat, was het natuurlijk ook weer tijd voor gezelligheid. Donderdag hebben we een gooi gedaan naar de beerpong-titel van Obs. Laat ik het zo zeggen; we hebben de helft van onze wedstrijden gewonnen! Ronde 1: gewonnen, ronde 2: verloren... helaas. Nét geen kampioen dus (*kuch*kuck*).
En dan ..... Ik zit hier wel leuk en gezellig in het warme Kaapstad, maar dat betekend niet dat er naast de stage ook nog werk aan de winkel is. De scriptie vordert. Fase 2 is beoordeeld en behaald! Yes! Wel weer een hoop feedback opmerkingen om slechte zin van te krijgen, maar dan loop je even naar buiten (33 graden met een lekker briesje), haal je diep adem, en gaat vervolgens direct weer aan de slag met het verwerken van de feedback. Dat moet ook gebeuren... tsja..
Maar nogmaals, Kaapstad maakt de stemming weer helemaal goed :)
Verder heb ik een bezoek gebracht aan het Heart of Cape Town museum: heel interessant als je het mij vraagt. Dit is namelijk een museum over 's werelds eerste harttransplantatie, uitgevoerd in het ziekenhuis 'De Groote Schuur' in Kaapstad. Het museum is dan ook gevestigd bij dit ziekenhuis, in het oude gedeelte (waar vroeger de operaties, etc. plaatsvonden). Allereerst krijg je een gegidste toer van 1,5 tot 2 uur door het museum, waarna je op eigen houtje het gehele museum nogmaals kunt bekijken. En deze 'tweede ronde' heb je ook echt wel nodig! Het gehele verhaal rondom de operatie wordt verteld: de geschiedenis met onderzoeken en experimenten, het vinden van een 'ontvanger', het verhaal rondom de donor, de operatie zelf, het leven van de betreffende dokter, alle succesoperaties en gefaalde operaties (en waarom), etc. Echt echt echt heel uitgebreid! En alles wordt ondersteun door weet-ik-hoeveel kranten artikelen, foto's, officieële brieven en certificaten, filmpjes, etc. Verder mogen de wasse beelden van de experimenten, operatiekamer en de ziekenhuiskamer niet ontbreken. En als je dus al deze dingen met rust wilt bekijken/lezen, dan heb je een tweede ronde in rust zeker nodig. Al met al is het zeker mijn bezoek waard geweest!
Morgen start de volgende stageweek én de volgende maand. Concrete plannen voor komende week / maand heb ik momenteel nog niet.
..... dus de inhoudt van mijn volgend blog is zelfs voor mij nog een verrassing!
Niet afgelopen weekend, maar het weekend daarvoor zijn we op zaterdag helemaal afgereisd naar Hout Bay. Daar was een overdekte markt in Afrikaanse stijl. Het had niet veel gescheeld of ik had al de eerste souvenirs gekocht. Maar met dat goede verstand van mij, heb ik toch besloten niks te kopen; ik ga de komende maanden nog wel vaker leuke souvenirs tegenkomen denk ik... dusja.
Na het bezoek aan deze markt zijn we naar de World of Birds gegaan. Een soort dierentuin met.... vogels... heel veel vogels! En andere dieren. Waaronder aapjes. In de middag is er een soort apenkooi waar je tussen de aapjes mag lopen en als je gaat zitten komen de aapjes op jou zitten. Niet alleen op je schoot, maar ook op je hoofd! En ja als je pech hebt... dan plast er eentje over je benen. Lekker warme sprinkel douche. Hmmmmm
De zondag in datzelfde weekend zijn we naar Mzoli's geweest: een braai-restaurant in een township. Je besteld het vlees aan de toonbank van de slagerij, waarna het gebraait wordt. Het eten opeten gebeurd in een tent, met (natuurlijk) wat te drinken, maar zonder bord, mes en vork! Lekker met de handen eten dus: om je vingers bij af te likken..... letterlijk. Daarna is het een groot dansfeest. En ik moet eerlijk toegeven; die afrikanen hebben echt een gevoel voor ritme! Deze dag was zo vermoeiend dat we 's avonds al vroeg in bed lagen. Voordeel: ik was op maandag heerlijk uitgeslapen.
Op stage leer ik mijn patiënten steeds beter kennen en gaat het communiceren al iets gemakkelijker. Maar het blijft lastig contact te maken wanneer je zo goed als geen reactie krijgt. Ik heb het idee dat sommigen mij ondertussen herkennen, waardoor er al sneller oogcontact wordt gemaakt.
Maandag ga ik voor de eerste keer een behandelsessie doen samen met de fysiotherapeute van Woodside. Hier ben ik toch wel blij om, want de patiënt die we samen gaan zien is qua communicatieniveau misschien niet direct de lastigste, maar wel qua invulling van de therapiesessie. Haar functieniveau is relatief hoog ten opzichte van mijn andere patiënten, maar haar motivatie is ver, ver, heel ver te zoeken. Het liefst zit ze urenlang met een handdoek in haar handen te friemelen. Bewegen hoeft voor haar niet: kruipen niet, staan niet en al helemaal niet lopen. Zelfs wanneer ik passief met haar wil bewegen (dus wanneer IK al het werk doe, en zij alleen maar hoeft te liggen of zitten), houd ze letterlijk haar poot stijf. Dus ik hoop dat we er maandag samen uitkomen, hoe we de komende weken met haar gaan werken.
Natuurlijk zijn er ook ondertussen leuke kanten aan het werk dat ik daar doe: deze week de eerste 'knuffels' gekregen. De vraag is alleen: zijn deze ook echt bedoeld als knuffel, of is het een teken van 'slimheid' aka 'luiheid' (..aaah even lekker tegen deze rare persoon aan leunen, want dan hoef ik even geen gekke dingen te doen..).
En nadat de 4daagse-stageweek er weer op zat, was het natuurlijk ook weer tijd voor gezelligheid. Donderdag hebben we een gooi gedaan naar de beerpong-titel van Obs. Laat ik het zo zeggen; we hebben de helft van onze wedstrijden gewonnen! Ronde 1: gewonnen, ronde 2: verloren... helaas. Nét geen kampioen dus (*kuch*kuck*).
En dan ..... Ik zit hier wel leuk en gezellig in het warme Kaapstad, maar dat betekend niet dat er naast de stage ook nog werk aan de winkel is. De scriptie vordert. Fase 2 is beoordeeld en behaald! Yes! Wel weer een hoop feedback opmerkingen om slechte zin van te krijgen, maar dan loop je even naar buiten (33 graden met een lekker briesje), haal je diep adem, en gaat vervolgens direct weer aan de slag met het verwerken van de feedback. Dat moet ook gebeuren... tsja..
Maar nogmaals, Kaapstad maakt de stemming weer helemaal goed :)
Verder heb ik een bezoek gebracht aan het Heart of Cape Town museum: heel interessant als je het mij vraagt. Dit is namelijk een museum over 's werelds eerste harttransplantatie, uitgevoerd in het ziekenhuis 'De Groote Schuur' in Kaapstad. Het museum is dan ook gevestigd bij dit ziekenhuis, in het oude gedeelte (waar vroeger de operaties, etc. plaatsvonden). Allereerst krijg je een gegidste toer van 1,5 tot 2 uur door het museum, waarna je op eigen houtje het gehele museum nogmaals kunt bekijken. En deze 'tweede ronde' heb je ook echt wel nodig! Het gehele verhaal rondom de operatie wordt verteld: de geschiedenis met onderzoeken en experimenten, het vinden van een 'ontvanger', het verhaal rondom de donor, de operatie zelf, het leven van de betreffende dokter, alle succesoperaties en gefaalde operaties (en waarom), etc. Echt echt echt heel uitgebreid! En alles wordt ondersteun door weet-ik-hoeveel kranten artikelen, foto's, officieële brieven en certificaten, filmpjes, etc. Verder mogen de wasse beelden van de experimenten, operatiekamer en de ziekenhuiskamer niet ontbreken. En als je dus al deze dingen met rust wilt bekijken/lezen, dan heb je een tweede ronde in rust zeker nodig. Al met al is het zeker mijn bezoek waard geweest!
Morgen start de volgende stageweek én de volgende maand. Concrete plannen voor komende week / maand heb ik momenteel nog niet.
..... dus de inhoudt van mijn volgend blog is zelfs voor mij nog een verrassing!
-
31 Januari 2016 - 19:46
Kevin (oftewel Ut Sjatje):
Sjatje<3
Ik ben blij dat alles goed gaat en dat je het naar je zin hebt. :)
Ben echter blij als ik in april bij je ben hihi <3
Nog veel kennis en plezier! :)
Hotvadiech<3 -
31 Januari 2016 - 20:40
Elvira :
Wat is het mooi om te mogen lezen hoe jouw leven er op dit moment uit ziet.
Hopelijk krijg je een week waarin de mensen door gaan krijgen dat bewegen leuk en goed is!
Vol smart kijk ik uit naar je volgende verhaal.
Heel veel plezier mup!
Groetjes xxx Elvira -
31 Januari 2016 - 21:28
Ruud / Pap:
Hallo Rowana,
Je hebt het er maar druk mee; werk, boodschappen doen, eten maken, wasjes doen, her en der bezoekjes brengen, en dan ook nog aan je scriptie werken. Met als resultaat: fase 2 behaald. Ben trots op je. Super!
Volgens mij ga je carnaval volgende week niet missen. zo goed heb je het naar je zin. Geniet, ervaar en ook ik laat mij verrassen naar het volgend blog.
Dikke pakkerd, Pap. -
31 Januari 2016 - 21:40
Mam/miriam:
Daar in dat verre Afrika;sprinkel douche van aappie, bekend toch........? sprinkel douche van flappy! De braai en dat potje bier zien er goed uit. Tenslotte dokter Bibber..... helemaal jou ding! Geniet met volle teugen en haal alles uit de kast voor de eindsprint van je scriptie;) -
01 Februari 2016 - 14:42
Stefanie Mingels:
Leef Rowana,
Het gaat je goed af zo te lezen daar in dat verre, warme ( Jaloers) Afrika. Geniet van deze geweldige ervaring!! en als je teveel zon hebt stuur een beetje zon/warmte deze kant uit voor volgende week maandag. Liefs Steef en de rest. -
01 Februari 2016 - 20:59
Opa:
heel interessant om die verhalen te lezen.
nog veel succes in de volgende maanden
-
04 Februari 2016 - 11:02
Christien De Jonker:
Hoi Rowana,
Je kent mij niet en ik jou ook niet.....
Hoe kan dat nou???
Simpel.
Ik ben een collegaatje van je vader en je supertrotse vader heerft over jouw avontuur verteld in het verre Afrika., vandaar dus.
Succes met je stagetijd en geniet van elk moment.
Een levenservaring om nooit te vergeten.
Christien de Jonker
CBS Heerlen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
