Kliederen en klauteren

Oke... are you ready? Het was een drukke week namelijk!

Gelukkig voor jullie als lezers kan ik de eerste dag van deze week al overslaan: de maandag; skydiven. Dit verhaal kennen jullie al. Ik zou het met veel plezier nog 5x willen vertellen, maar dat ga ik jullie niet aan doen. Als jullie dat jezelf aan willen doen, mogen jullie mijn vorig van vorige week nogmaals lezen.

Verder heb ik in het begin van de week een leuke, lieve, verlate valentijnskaart ontvangen van mijn schatsie. Normaal gesproken doen we niet echt aan valentijnsdag, maar deze kaart maakte me toch wel weer even blij :) Wat hij op dit moment nog niet wist, is dat er ook een kaart (welliswaar verjaardagskaart) onderweg was richting Boches.. hihi.
Gelukkig is deze kaart mooi op tijd, 1 dag voor zijn verjaardag, aangekomen inclusief een mini-extra-cadeautje.

Op dinsdag ging dan toch weer de stage van start. Het was alleen voor mij geen normale stagedag. Want ik had toch nog wel last van de knie. Het gaat echt al veel en veel beter, maar op de knieën zitten te werken op de grond... dat gaat me nog even te ver. Het zitten zelf zou misschien wel gaan, maar daarna ook weer omhoog komen en lopen: ai jai jai.. Dus het was vooral een onhandige dag, waarbij ik 's ochtends vooral heb geholpen met de groepssessie en 's middags mijn enige twee lopende cliënten heb gezien.

Hetzelfde gold eigenlijk ook nog voor de woensdag, maar ik kan niet mijn overige 4 (niet-lopende) cliënten een hele week geen therapie geven. Dus ik in de ochtend heb ik mijn enige 'met-heel-veel-ondersteuning-lopende cliënt' behandeld, waarmee ik naast het lopen ook veel oefeningen in zit heb gedaan.
Maar dan.. de middag...
Lara en ik willen al vanaf het begin meer kleur toevoegen aan het centrum. Ons eerste idee was om 'gewoon' een hele grote muurtekening te maken. Alle stagiaires en vrijwilligers mogen namelijk na hun periode binnen Woodside een tekening op de muur maken met hun naam erbij, etc. Maar goed, in dat geval zouden we nog 10 weken ofzo moeten wachten. Een andere stagiaire kwam met het idee om de hekken (scheiding tussen het dagcentrum en de slaapruimtes) te verven zodat het minder op een gevangenis zou lijken. Ook een super idee! Alleen hebben we geen speciale verf, dus na 1 wasbeurt zou de verf weer weg zijn... hmmm.... En toen kan het idee: we verven de kasten in het dagcentrum! Toestemming gevraagd aan onze begeleidster en aan de managers en iedereen stemde in. Met behulp van onze begeleidster de juiste verf bijeen gesprokkeld en hup aan het verven geslagen! Dus blijkbaar zit er ergens in mij ook nog iets van pap: het schilderen. En ik moet zeggen, we zijn echt serieus bezig geweest (natuurlijk afgewisseld met het nodige plezier.. maar toch). De eerste middag alleen de achtergrond geverfd.... Tot nu toe is er nog vooral twijfel af te lezen van alle gezichten die de ruimte binnen lopen.

Als gezellige afsluiter van deze dag ben ik met Eline (huisgenootje) gaan uiteten en hebben we daarna zo ongeveer de hele vriendengroep getroffen in een Irish Pub. Gezellig eentje gedronken en daarna weer richting huis, want de dag erna werden we weer verwacht op stage.

Oké, we hebben de verf een nachtje laten drogen en zijn dus de volgende dag vrijwel meteen weer aan het schilderen geslagen. Vandaag stonden de tekeningen op het programma. Na kort overleg tussen Lara en mij, hadden we al snel een idee. Omdat we nog steeds moeten roeien met de riemen die we hebben, hebben we allereerst met (ja wel hoor) wax stiften de lijnen getekend. Lijn niet goed? Hup handdoek eroverheen en het was weg. Uiteindelijk heel handig dus!
Nadat de hoofdlijnen klaar waren, begon het echte werk: met de zwarte verf erover heen. Serieus en geconcentreerd gingen we aan het werk. Na de zwarte lijnen werd het tijd voor wat extra kleur. Alweer: roeien met de riemen die we hadden... dus: mengen, mengen en nog eens mengen! Totdat we de perfecte kleuren hadden. De gezichten werden steeds positiever. En dat mocht ook wel, want ondertussen hadden we al 2 lunchpauzes, 1 ochtend en 1 middag aan ons project gewerkt! Niet niks dus! Aan het eind van de dag waren we een heel stuk opgeschoten. Volgende week nog de laatste finishing touches en dan eindelijk klaar!

Ohw.. en ondertussen hebben we ook al toestemming gekregen om de andere kasten en lades in het dagcentrum te verven.... als we genoeg verf overhouden heet dat.

Vandaag stond als afsluiter gepland om te gaan braaien met onze organisatie. Laatste braai-boodschappen gehad en hup richting de mooie gekleurde wijk Bo-Kaap. Daar aangekomen bleek dat we de eersten waren (en wij waren eigenlijk al laat... maarja, achteraf is en blijft het toch Afrika..). De braai was nog niet eens aangemaakt. Het duurde dan ook bijna 2 uur voordat het eerste vlees gebraaid was. Ondertussen waren er gelukkig wel nog meer mensen gekomen. Maar ondertussen waren er ook al mensen alweer naar huis omdat het gewoon echt veeeeeel te lang duurde.
Uiteindelijk heeft de komst van de politie (rond 21.00-21.30) ervoor gezorgt dat er een abrupt einde kwam aan de avond; de buren hadden geklaagd... Ahja. Het geen braai zoals een braai hoort te zijn, maar het was wel gezellig weer enkele nieuwe mensen te leren kennen!

Wouw ondertussen is het al vrijdag. Vandaag stond op de planning om met stage naar de Kirstenbosch Gardens te gaan: een leuk uitstapje waar ook veel cliënten zich op verheugt hadden. Helaas bracht problemen met het vervoer en het onzekere weer (bewolkt met af en toe een bui) roet in het eten. Dat was een grote teleurstelling! Om de dag/ochtend toch nog een beetje bijzonder te maken is er een soort feestje georganiseerd in het dagcentrum: iedereen in een kring, muziek aan, snacks erbij en dan is het toch nog mogelijk om plezier te hebben op deze dag.

Op vrijdagavond was ik door twee oud-mede-stagiaires uitgenodigd om mee te gaan uiteten. Deze oud-stagiaires heb ik leren kennen in het begin van mijn stage. Hun waren toen bijna klaar en hebben in de tussentijd een rondreis gemaakt in Zuid-Afrika. Dit is hun laatste weekend en ze wilden graag nogmaals afspreken. Tijdens deze afspraak, werden direct de plannen voor zaterdag besproken: Cristal pools.

Maar op zaterdag stond eerst nog de eerste ypo-meeting gepland. YPO is weer een andere organisatie van school: Young Professionals Overseas. Tijdens deze meeting hebben we gepraat over zaken als 'waarom stage in Zuid-Afrika', 'waarom stage in Kaapstad', 'hoe heb je je voorbereid op de stage en op je verblijf in Zuid-Afrika', etc. Verder is er veel verteld rondom de apartheid en de invloed hiervan op het huidige Zuid-Afrika.

Daarna was het dan tijd voor de Cristal pools: natuurzwembaden. Eerst stond ons een autorit van circa 1 uur te wachten. Eenmaal aangekomen hadden we geluk: blijkbaar moet je van te voren online entreetickets kopen om het natuurgebied binnen te gaan. Dit hadden wij natuurlijk niet, maar we waren op de juiste tijd op de juiste plaats, met de juiste mensen! Een groep vreemde mensen gaven ons hun tickets.. gratis! Hierdoor konden we dus gratis het natuurgebied in. Tevens kwamen we 3 jongens tegen die hier de weg wisten en graag met ons mee wilden lopen. Na circa een uur lopen.. ofja klimmen en klauteren... kwamen we aan bij de eerste pool. De jongens zeiden direct: een paar minuten verder ligt een 2e pool, deze is groter en mooier. Dus wij gezellig met hun mee naar deze 2e pool. Hier besloten we onze spullen te stranden en 'lekker' het koude water in te duiken. De naam komt helaas niet echt tot zijn recht. Het water is heel donker en je ziet eigenlijk niks onder water. Maar de natuur is prachtig! Na wat te hebben gezwommen en van de zon te hebben genoten besloten we nog een stuk verder te lopen, om nog meer pools te zien. Ondertussen begon ik mijn knie helaas wel iets te voelen: rotsen beklimmen, zwemmen en het dragen van zomerschoentjes is niet direct een goede combinatie.... Dus het allerlaatste stuk heb ik niet meegelopen. Want we moesten ondertussen ook nog bijna 2 tot 2,5 uur terug lopen (ohnee... klauteren). Dus ik heb daar samen met een andere jongen (die het ondertussen ook wel genoeg vond) gewacht. De rest van de groep ging nog 1 laatste berg op om uitzicht te hebben over de laatste pool. Na circa 15 minuten wachten, begonnen we met zijn allen aan de weg terug.
Onderweg naar huis zijn we nog lekker gaan uiteten in de gekleurde wijk Bo-kaap (mmmmm bobotie!) en daarna heb ik dan helaas afscheid moeten nemen van de twee meiden. Vanaf maanden vliegen ze terug naar Europa.

De drukke week heb ik uiteindelijk afgesloten met een rustige, voele, zondag.

Ik heb tot nu toe weinig plannen voor volgende week, maar ik weet wel dat ik in het weekend het koude water weer ga opzoeken, op zoek naar adrenaline!