De filmweek

Halliehallo, zijn jullie er weer klaar voor? Zoals de titel al zegt, deze week stond in het teken van filmen:

Op maandag ben ik begonnen met het maken van mijn film op stage. Eerst natuurlijk netjes toestemming gevraagd aan mijn begeleidster. Daarna nog een laatste blik op de lijst met cliënten die niet met foto/video op internet mogen en toen direct aan de slag. Het idee was om gewoon 1 langere video te maken waarin ik een rondleiding geef en waarin ik diverse cliënten voorstel. De eerste 2 of 3 minuten gingen naar mijn idee wel goed. Maar dan komt de hoofdzuster; onderbreking nummer 1... wat de bedoeling was van de camera. Ik netjes uitgelegd dat dit voor school, voor mijn docent en klasgenoten, was en dat ik toestemming had van mijn begeleidster binnen Woodside. Met enige twijfel (en op niet al te vriendelijke manier) zei ze dan dat het goed was en dat ik verder mocht gaan, mits ik niks op facebook etc. zou zetten. Niet dat ik dat überhaupt ooit van plan was, maar oké. Hup camera weer aan en op naar de volgende slaapzalen. Ik heb toen de rondleiding kunnen afmaken tot en met een snelle blik op de groepssessie. Ondertussen was ik pas 3 van mijn 6 cliënten tegengekomen... waar is iedereen vandaag? Camera dan maar weer uit. Uiteindelijk kom ik er achter dat 2 van mijn cliënten (waarvan maar 1 op foto/film mag) in het ziekenhuis zijn en dat de andere ligt ziek in bed. Goede timing Rowana....
De rest van de dag heb ik wel nog enkele filmpjes gemaakt van Olivia; zij is, als je het de stagiaires vraagt, het gezicht en 'The Voice' van Woodside. Olivia is eigenlijk altijd goed gezind en houd van muziek: zingen en dansen zijn haar passie (wel op haar manier natuurlijk).

Op dinsdag heb ik het filmen vervolgd: mijn cliënten waren uit het ziekenhuis en niemand lag meer ziek in bed. Dus in de middag nog 2 relatief korte filmpjes gemaakt (omdat ik natuurlijk vergeten was de batterij op te laden) om het totaalplaatje zo goed als mogelijk compleet te maken. Nu is het alleen nog tijd om alle losse filmpjes als een grote film achter elkaar te plakken.

Donderdag was het weer tijd om de werkweek leuk af te sluiten. Deze keer met een zonsondergang-picknick op Signal Hill. Signal Hill is een heuvel gelegen tussen de Tafelberg en de kust. Dus met de tafelberg in onze rug hadden we een prachtig uitzicht over de zee. Iedereen bracht iets te eten of te drinken mee; jammie jammie; van salade tot koekjes. En natuurlijk mocht de watermeloen ook niet ontbreken! We waren ruim op tijd (ja wauw echt waar!) voor de zonsondergang. De zon stond nog mooi hoog boven het zeewater en er was geen wolkje aan de lucht. We hebben uitgebreid kunnen eten, uitbuiken en natuurlijk foto's kunnen maken. Maar toen de zonsondergang langzaam van start ging, wierp het weer roet in het eten (letterlijk). De wind werd harder en de wolken dreven voor de zon. Helaas dreven ze niet meer weg. Op een bepaald moment begon het zelfs te miezelen. Brrr koud! Uiteindelijk door de wolken de zonsondergang niet meer gezien... Maar we kunnen wel zeggen dat we op een doordeweekse dag, in Kaapstad, in de regen/miezel, naar de zonsondergang zijn gaan kijken! Probeer ons dat maar eens na te doen.

Vrijdag was ook weer een vermoeiende dag. We zijn de dag begonnen met een ontspannende Thaise/Chinese massage: heerlijk! Even een uurtje de oogjes dicht, verstand op nul en alleen maar genieten. Rug, nek, armen, benen en zelfs het voorhoofd werd gemasseerd. Na dat uur hadden we toch even wat opstartproblemen. De ogen wilden nog niet zo gemakkelijk open blijven en echt zin om op te staan en ons weer aan te kleden hadden we ook niet direct. Maar goed, 'helaas' stond het shoppen in Waterfront ook nog gepland voor deze dag dus moesten we wel weer aan de slag.
Dus, daarna zijn we doorgereden naar Waterfront om daar gezellig wat rond te slenteren en het two-oceans-aquarium te bezoeken Het aquarium was veel leuker en mooier dan gedacht. Veel grote glazen wanden waardoor je heel goed de vissen, schildpadden, haaien en pinguins kon zien zwemmen tussen allerlei zeeplanten. Ik heb zelfs nog zeesterren mogen aanraken. Dat is raar! De zeesterren met van de spaghetti slierten zegmaar, voelen echt heel zacht. Zelfs zo zacht dat je ze bijna niet voelt. De 'classieke' zeester voelt dus precies zoals je verwacht: zoals grof met rubbere puntjes (denk maar aan de rubberen handschoenen die je aantrekt als je een wc gaat schoonmaken).
Na het aquarium zijn we het winkelcentrum ingedoken. Om de een of andere reden blijft er toch altijd weer iets plakken. Lijkt wel magie: poef! Geld weg en plots een zakje in de handen met daarin een truitje. Oh en poef! Nog een truitje. Hoe kan dat toch?
Uiteindelijk hebben we deze ohzo zware dag afgesloten met een bezoekje aan de film Room; mooie, maar heftige film! Gaat over een het verhaal van een meisje met een zoontje die (door een kinderlokker) opgesloten zitten in een kamer (the room). Dat zoontje heeft nog nooit iets buiten deze kamer gezien en geloofd dus ook niet in 'een wereld'. Maar op een dag ontsnappen ze uit de kamer en dan zie je dus het effect van de afgelopen jaren op het gezin. Mooie, spannende, maar heftige film dus!

Nou, poeh poeh dat was me toch een vermoeiend dagje!

En dan moest de zaterdag nog beginnen: eindelijk naar het lang naar uitgekeken Pizza-en-Wijn-festival in Stellenbosch. We hadden afgesproken om ons om 12.00 uur te treffen bij de wijnboerderij. Voor het entree geld kreeg je een wijnglas en 5 proef-coupons. Ik heb vooral de witte wijnen geproefd.. ik houd niet van rode wijn. Vooral de Stellenbosch sauvignon blanc vond ik lekker. Het festival zelf was anders dan verwacht. Moeilijk uit te leggen... De sfeer was anders dan gedacht. Het was geen standaards festival. Naar mijn idee was het meer een festival voor ouderen: rustig zitten, genieten van het weer en de muziek, pizzaatje erbij en gezellig een glaasje wijn drinken. Er waren dan ook geen statafels en vooral de jeugd zat op het gras i.p.v. op stoelen bij tafels. Omdat we met een groepje waren was het natuurlijk wel gezellig. Het festival duurde uiteindelijk tot 17.00 en eigenlijk was dit ook lang genoeg. Ik denk dat als het langer had geduurd, dat het dan saai zou zijn geworden.
Daarna even naar huis om ons op te frissen en te eten. 's Avonds zijn we naar een afrikaanse carnalvals optocht gegaan in de stad. Volgens de site die wij hadden zou deze om 21.00 starten. Wij stonden bij de finish en hoefden niet lang te wachten op de eerste wagens. Foto's maken was een ramp want (in tegenstelling tot in Nederland) wordt er dus in Zuid-Afrika wel gesprongen en (vooral) gedanst in de optochten! Dus dan maar filmen... De meeste simpele constructies waren al een plezier om naar de kijken omdat alles bewoog. Niets of niemand stond stil. Na misschien 30 a 45 minuten was het gedaan. Het was een erg korte maar leuke optocht met veel sfeer. Achteraf kwamen we nog er achter dat de optocht om 19.00 begon.... dit verklaart wel waarom de optocht maar zo kort duurde en waarom wij niet lang hoefde te wachten op de eerste wagen. Maar waarom op die ene site stond 21.00 is nog steeds een raadsel ?!

Zondag uitrustdag? Dacht het niet! Op zondag zaten we al om 8.30 (in de ochtend ja!) in de Hillsong Kerk te genieten van het gedans en gezang. Dit is nu dus echt iets dat ze in Nederland eens zouden moeten doen. Ik weet zeker dat er dan veel meer jeugd (en waarschijnlijk ook ouderen) naar de kerk zouden gaan. De stemming was over. Gebeden worden gezongen voor een live band, de mensen in de kerk en predikers. Verhalen ter geloofsovertuiging worden niet monotoon opgelezen uit een boek; nee ze worden met armen en benen verteld en uitgebeeld. En de mensen in de kerk? Die doen mee! Ze klappen, zingen, reiken hun handen naar de lucht, etc. Er wordt zelfs contact gelegd met de mensen naast/voor/achter je; mensen geven elkaar de hand of een knuffel, ze geven je een compliment, ze pakken je hand om samen te bidden, etc. Ook apart om te zien dat de mensen hier ook echt leven voor God en Jezus. De 'mis' leek eigenlijk he-le-maal niet op een mis. Het leek eerder op een op het geloofde gebaseerd concert. Gewoon heel heel heel anders dan dat wij dat gewend zijn. Echt Afrikaans zeg maar.

We waren nog niet eens bijgekomen van wat ons overvallen was in de kerk of we gingen alweer op weg: hup, naar het Cheeta park! Ook dit park was geheel anders dan verwacht, alleen deze keer niet direct in positieve zin. Eerder in de zin van dat het maar een heel klein park was. We hebben 2 uiteindelijk maar 2 cheeta's gezien, waarvan we 1 hebben geaaid (dat dan weer wel!)! Verder hadden ze nog een bepaalde soort vossen, meerkatten, stokstaartjes en... honden. Deze honden hadden ze i.v.m. een project om het doden van wilde Cheeta's op boerderijen tegen te gaan. Voor ons was het dus wel een beetje een tegenvaller dat er bijv. meer honden dan cheeta's te zien waren in een Cheeta park. Al met al was het wel eens leuk om te zien en we hebben toch maar eens even mooi een Cheeta geaaid; kan ook niet iedereen zeggen.

Een druk, maar leuk weekend dus!

Morgen hebben we (alweer) een braai op stage. Deze keer echter niet door ons voor de cliënten, maar door de vaste werknemers voor ons! De, ondertussen toch wel hechte, groep van stagiaires en vrijwilligers gaat vanaf komende week namelijk langzaam, beetje bij beetje, weer uit elkaar. Als bedankje voor alles wat we de afgelopen weken/maanden gedaan hebben, organiseren ze deze keer een braai voor ons! Erg lief als je het mij vraagt :)