Een leuke helse week

Direct in het begin van de tweede maand zijn de nieuwe (alweer Hollandse) dames ingetrokken. Deze dames gaan mij vergezellen in huis de komende 3 maanden. De eerste avond hebben we maar direct gezellig samen gekookt: spaghetti. En het is ons nog goed gelukt ook :D
De volgende dag zijn we, ondanks ons kook-succes, toch maar gaan uiteten. Daarna hebben we nog waardig afscheid genomen van de 'oude' Hollandse dames, die na 5 maanden helaas weer richting Nederland vertrokken. Gelukkig hadden ze tenminste 1 ding om naar uit te kijken: carnaval!
Diezelfde avond hebben we onze To-do-lijsten 'definitief' gemaakt en vergeleken..... spannend!!!!

Op stage heb ik een hele gezellige week gehad. Allereerst hebben we, samen met een cliënt in een elektrische rolstoel, de macarena gedanst. De rest van de groep had een muziekinstrument in de hand om mee te spelen, zingen en juichen op de muziek! Fantastisch gewoon!
Verder zijn we begonnen met de voorbereidingen van onze braai- en poolparty. Deze party wordt georganiseerd door alle stagiaires en vrijwilligers binnen Woodside, in overleg met de fysio- en ergotherapeut. Uiteindelijk hebben we natuurlijk ook de hulp van de verpleegsters nodig, want: 1) we kennen niet alle cliënten, dus weten we niet wie is qua eten wel/niet geschikt voor een braai, en 2) we hebben natuurlijk op de dag zelf hulp nodig bij het voeden. Daarnaast hebben we natuurlijk ook het keukenpersoneel (i.v.m. de opslag van het vlees in koelcellen) en het management (... ja we hebben natuurlijk ook toestemming nodig om alles in gang te zetten) nodig. Maar goed, het gaat ons uiteindelijk wel lukken. En als de sfeer hetzelfde is als tijdens de muziekmiddag waarbij de macarena gedanst werd, dan kan de party niet meer stuk!

Een Een andere ochtend op stage hebben we, studenten/vrijwilligers en enkele verpleegsters, een paar cliënten meegenomen naar het park. Het is voor velen al fijn om gewoon eens buiten de muren van Woodside te zijn. In een parkje verderop in de straat zitten, een paar snacks eten en iets drinken is dan al voldoende om een lach op de gezichten te toveren!
Tevens hebben we 's middags, als afscheid van een van de vrijwilligers, een soort mini-pool-party gehouden. Elke student/vrijwilliger nam 1 cliënt mee in het zwembad. Natuurlijk was ik juist deze dag mijn zwemkleren vergeten... Want laatste werkdag voor deze vrijwilliger was 5 februari, maar vandaag was het 4 februari, dus nog niet de laatste dag. Natuurlijk niet eraan gedacht dat ik (en de rest van de studenten en vrijwilligers) niet op vrijdag aanwezig ben.... maar goed, je kunt ook het zwembad in met een korte broek en een topje! Dus: zo gezegd, zo gedaan natuurlijk! In Nederland zou iedereen je voor gek verklaren, maar in Zuid-Afrika kan dat allemaal!

Verder zijn we ook weer de stad ingetrokken om wat te shoppen. Tot nu toe kan ik mijzelf goed in bedwang houden (al zeg ik het zelf), want wauw wat zijn de (kleding)prijzen hier laag! En eindelijk... na 4 weken... heb ik eindelijk mijn canvas rugzak met olifantenpatroon. Verder heb ik nog een ander kledingstuk aan de haak geslagen. Zoals Lara zei: Ohlala, Rowana in a dress! I love it! :D ... And so do I haha!
Ook zijn de eerste souvenirs gekocht, maar wat en voor wie... dat blijft natuurlijk een verrassing.

Als echte afsluiter zijn van de week hebben we gister, op zaterdag, de tafelberg beklommen. Het was de bedoeling dat we om 5.30u met een hele groep zouden starten in Camps Bay, om tijdens het wandelen de zonsopgang te kunnen bekijken. Maar voordat we begonnen was het al drama: allereerst reden we finaal de verkeerde kant op, waardoor we minimaal 20 minuten hebben omgereden (vraag a.u.b. niet hoe....). Daarna, eindelijk de goede kant op, zagen we plots (met nog maar 5 minuten te rijden) bordjes met ''Table Mountain''; Ha yes! Gevonden. Maar huh? Wij zijn al 5 tot 10 minuten te laat (en dat wist de rest van de groep), maar waar blijft of is de rest dan? Ondertussen was de zonsopgang al begonnen. Na enkele telefoontjes en smsjes onderling.. geen beltegoed mee: weg al het sociale contact. Ondertussen was het al 6.15, en nog steeds geen teken van de rest van de groep. Dus wij zijn met ons 3 maar gestart met lopen....

Hoe was de daadwerkelijke beklimming van de tafelberg?.. vraagt iedereen zich nu natuurlijk af. Nou: een (prachtige) HEL! Werkelijk waar! We hebben in totaal 4 tot 5 uur gelopen en geklauterd, maar het voelde alsof we 10 uur geklommen hadden. Stenen lagen als een ongelijkmatig verdeelde, steile, trap naar de top. We zijn uiteindelijk gestart onderaan de tafelberg, ongeveer bij de overgang naar de twaalf apostelen (waar welke bergtop ligt, mag iedereen even voor zichzelf gaan opzoeken). We zijn over de gehele lengte van de tafelberg gewandeld in de richting van Devils Peak. Tussen Devils Peak en de tafelberg zijn we, verder om de tafelberg heen, richting de top geklauterd, om uiteindelijk via 'de achterkant' van de tafelberg de top te bereiken! Het uitzicht: prachtig! Maar echt wat een zware tocht was dat! UN HEL! HEL! IK ZEG HET JE! ECHT EEN HEL!
En de tocht terug naar onder? Met de kabelbaan natuurlijk! Het maakte ons niet meer uit of we nu 10 minuten of 4 uur in de rij moesten staan, maar we gingen echt niet lopend naar beneden!

Achteraf kwamen we dus erachter dat wij op een totaal andere plek zijn gestart, dan we eigenlijk hadden afgesproken. Want wat bleek: wij zijn dus de borden ''Table Mountain'' al gaan volgen vanaf de wijk Gardens, terwijl we dus eigenlijk nog 2 wijken verder hadden moeten rijden.... We hebben dus ook een totaal andere route gelopen.... dat verklaard alles wel zo'n beetje. En dat is dus ook de reden waarom de rest van de groep, ons niet vond. Ahja, we hebben 1) de zonsopgang gezien, en 2) de tafelberg beklommen! Yes! Die kan in elk geval worden afgevinkt op de To-do-lijst! :D
Zeker voor herhaling vatbaar, alleen dan wellicht een andere route...

We zullen zien wat de toekomst ons brengt.